Dag lezer van de Babbelaar,
Ik schrijf dit voorwoord aan de vooravond van ‘het medewerkersfeest’. Naast het personeelsfeest in het voorjaar - dat ik zelf mee organiseer en traditiegetrouw altijd een beetje weggeeft van een bruiloftsfeest – wordt het najaar gesierd door dit andere feest. Volledig in handen van ons feestcomité, waar ik geen deel van mag uitmaken. Dit jaar heeft het als thema ‘foute party’???
Het feest kwam er n.a.v. de vele dagen die gedurende het jaar worden georganiseerd voor een bepaalde beroepsgroep: dat van de secretaresse, dag van de verpleegkundige, dag van de ... Wij hebben een ‘dag van de medewerker’ die wordt afgesloten met het feest, een ‘fout feest’ dus dit jaar.
Opnieuw traditiegetrouw krijgen medewerkers op die dag een (kleine) attentie. Het comité besliste dat het dit jaar een chrysant zou zijn. Eerlijk? Ik was er heel even niet goed van: chrysanten doen me onmiddellijk denken aan herfst, aan hoe we vroeger het graf van m’n grootouders sierden met die bloemen, aan afscheid en verdriet?
Zoals ik wel meer doe als ik met iets groots of eerder kleins vastzit, belde ik m’n zus die net iets meer een wereldmadam is dan ikzelf... Ze vroeg of ik wel wist dat de chrysant in verschillende culturen en grote delen van de wereld andere betekenissen heeft? Zo staat de bloem in Japan, China en de Verenigde Staten symbool voor lang leven, geluk en vreugde, voor onsterfelijkheid en eerbied.
En toegegeven: dat is wat we al wie ons omringt wensen! De chrysant is – bij ons – gekend als herfstbloem: een bloem die bloeit wanneer veel andere bloemen zijn uitgebloeid. Een bloem die met de juiste zorg en in geschikte omstandigheden ook in andere seizoenen kan bloeien ... Een mooie metafoor voor het bieden van zorg en warmte in ‘uitdagende tijden’.
En ja, het is ook dé bloem die binnenkort menig begraafplaatsen zal sieren. De chrysant kan worden geassocieerd met afscheid en verdriet, met de dood én net daar evenzeer voor mooie herinneringen, voor het leven, voor de cyclus van de natuur. En laat dat nu ook het mooie zijn van die momenten, waar chrysanten in mijn herinnering steevast deel van uitmaken: samen zijn, samen herinneringen ophalen, vaak met een lach en soms met een traan. En vooral: veel kleur: geel, bordeaux, oranje, rood, ... Prachtig!
Het brengt me terug bij dat foute feest, mét de foute prachtige bloem! Laat ons maar veel samen vieren, dan hebben we onmiddellijk nadien ook mooie herinneringen, versterken we onze band en koesteren we wat we samen hebben.
@feestcomité: dankjewel alvast! Door jullie kan ik de chrysant omarmen. Figuurlijk én letterlijk. Mogelijks krijg ik spijt van volgende belofte maar ... Foto’s volgen in een volgende Babbelaar!
Ik wens u ontzettend veel leesplezier. Oktober was een mooie maand: de burgemeester kwam langs om samen met Rosa en haar familie, haar 100ste verjaardag te vieren, we hadden de opening van de troost- en ontmoetingsplek en bijhorende wandeling, de stoverijavond ten voordele van Rozemarijn, het uitzwaaien van Christine en Anne die met pensioen gingen, het bedankingsfeest voor vrijwilligers, het heropstarten van het overleg met de architecten voor de bouw Rozemarijn op de site van het hoofdgebouw, mooie en soms ook moeilijke momenten, ...
Maar hoe dan ook, prachtige staaltjes van samen-werken, samenzijn,
samen dragend en verbonden blijven!
Veel leesplezier!
Genegen groet,
Els.