Dag lezer van de Babbelaar,
Voor u ligt alweer een goed gevulde Babbelaar. Voelt u zich vooral aangesproken om verder te lezen, er komt meer dan heuglijk nieuws in voor. U leest er naar goede gewoonte over het reilen en zeilen in huis. Er wordt een blik geworpen op wat u de komende dagen en weken kunt verwachten en waar we u graag op uitnodigen, we zijn opgelucht én geëngageerd i.v.m. de beslissing van ons Bestuursorgaan rond jongdementie, we omarmen samen de warme periode die op ons afkomt.
Ik schreef er ongetwijfeld ook over in een andere Babbelaar rond deze tijd: de kortere dagen, de heerlijke herfstgeur, de gezelligheid binnen, de sfeerverlichting, ... ik laat me er graag door omarmen.
Het doet me al schrijvende denken aan het beeld dat onze zij-ingang siert. Lette u er al op? Twee figuren die elkaar lijken te dragen? Het werd ontworpen en gemaakt door Axel Fabry, een West-Vlaamse kunstenaar die “woordkunst uitwerkt in diverse vormen en materialen”, zo lees ik op z’n website (mixart.be/axelfabry). Z’n werk is tentoongesteld in verschillende landen. “Het beeld in onze tuin toont twee engelachtige figuren die wederzijdse zorg symboliseren, steeds met elkaar verstrengeld. Het gaat over geven en nemen, over een proces dat nooit eenzijdig is, het gaat heen en weer, ...” Verder vind ik online dat hij z’n beelden gebruikt om complexe emoties of maatschappelijke kwesties uit te drukken ...
Het zal geen toeval zijn dat dit werd gekozen om onze ingang te sieren: het samen zorg dragen is immers de kern van ons samenleven en -werken en dat dat soms een zoeken is naar wederzijdse erkenning, begrip en aanvaarding hebben we allemaal al wel eens ondervonden ...
In alle geval: u kunt er van op aan dat we ons samen, geëngageerd, vol hoop en dromen blijven inzetten om van Regina Coeli een mooie thuis te maken: waar het goed wonen, werken en leven is.
Genegen groet en veel leesplezier,
Els.